Refleksja nad życiem i śmiercią ks. Jerzego Popiełuszki oraz ich głębokim znaczeniem.

Najnowsza książka ks. prof. Jana Sochonia to zbiór tekstów i wywiadów, które łączy jedno - poszukiwanie uniwersalnych wartości, prawd i wskazówek w życiu ks. Jerzego Popiełuszki. Ksiądz Sochoń, wydawca pism ks. Jerzego - umiejscawia działalność błogosławionego w szerszym kontekście, zarówno historii świata, jak i historii zbawienia, w przestrzeni nieustannych zmagań, które ostatecznie zachodzą we wnętrzu samego człowieka.

Autor wpisuje zmagania ks. Jerzego Popiełuszki w historię Polaków doby PRL-u, dla których rzeczywistość Kościoła była alternatywnym miejscem doznań, więzi społecznych czy doświadczeń, nie podporządkowanych zideologizowanej, partyjnej rzeczywistości, ale autentycznej możliwości dążenia do prawdy.

Zbiór esejów poświęconych Rosji oraz relacjom polsko-rosyjskim.

Obraz Rosji w oczach Polaków jest dość mocno zniekształcony. Piotr Skwieciński wymienia trzy główne czynniki, które wpływają na taką naszą ocenę: po pierwsze, silne poczucie wyższości, związane z przynależnością do Zachodu. Po drugie, realny strach przed zagrożeniem rosyjskim i poczucie krzywdy za doznane w przeszłości urazy. Z drugiej strony - istnieje w Polakach pewien sentymentalizm, pociąg do rosyjskiej kultury i „słowiańskości”.

Autor mierzy się z tym wszystkim i przedstawia naszego wschodniego sąsiada takiego, jakim jest, zarówno bez złudzeń, jak i niepotrzebnych uprzedzeń.

Filozoficzny namysł nad przeszłością i pytania o teraźniejszość ujęte w formie esejów.

Analiza zjawisk społecznych i intelektualnych w obecnym świecie.

Eseje o relacji między Kościołem a państwem.

„Mała pochwała katolicyzmu. Kościół i polityka w późnej nowoczesności” to odważna i udana próba odpowiedzi na pytanie o miejsce Kościoła we współczesnej Europie i kształt jego burzliwej relacji z polityką. Punktem wyjścia i pryzmatem dalszej refleksji czyniąc ewangeliczne słowa o konieczności oddania Bogu tego co boskie i Cezarowi tego, co należy do Cezara, prof. Gierycz na przestrzeni dziesięciu esejów przygląda się współczesnym stosunkom demokratycznej wspólnoty i Kościoła. Problemy w ramach Unii Europejskiej, wewnętrzne spory katolicyzmu, rozmaite formy fundamentalizmów czy nierzadka obecnie instrumentalizacja religii to kwestie, które autor diagnozuje z perspektywy wierzącego katolika głęboko osadzonego w historyczno-społecznym konkrecie.

Autor zmusza do porzucenia utartych, wygodnych schematów w myśleniu o polityce.

„Teby-Smoleńsk-Warszawa. O złudzeniu nietragiczności polityki” to zbiór esejów filozoficzno-politycznych, w których - sięgając do starożytnych tekstów - odkrywamy uniwersalne schematy aktualne również we współczesnej polityce, mierząc się ze złudzeniem nietragiczności naszej polskiej polityki.

Autorka zarówno z erudycją, jak i humorem rozprawia się ze współczesnymi ideologiami.

Zbiór esejów traktujących m.in. o poprawności politycznej, Kościele, współczesnych ideologiach, roli uniwersytetu oraz postawach liberalnych i nieliberalnych we współczesnej polityce. Jest to kolejna, po Wojnie kultur, książka Agnieszki Kołakowskiej wydana przez Teologię Polityczną.

Założyciele "Teologii Politycznej" dyskutują o bieżących wydarzeniach kultury i polityki.

Teksty wybrane z ponad 400 audycji telewizyjnych, przeprowadzonych w latach 2007 – 2010 na antenie TVP Kultura. Książka, jak również program telewizyjny, to komentarz filozoficzny do bieżących wydarzeń społecznych, politycznych i kulturalnych, które jak to określili autorzy, wstrząsnęły nimi i światem.

Spojrzenie na Polskę przez autora uformowanego filozofią klasyczną.

Autor ukazuje znaczenie polityki historycznej dla rozwoju społeczeństwa.

Odkąd rzeczywistość brutalnie zweryfikowała marzenie o końcu historii i przypomniała, że refleksja nad przeszłością nie jest wyłącznym polem akademickich historyków, pojęcie polityki historycznej nabrało ogromnego znaczenia. Czym jest polityka historyczna i dlaczego jest ona konieczna? Czym może grozić jej zaniedbanie?

Znakomita obserwacja fenomenów obecnych w najróżniejszych dziedzinach życia społecznego.

Pisane wspaniałym, literackim językiem, łączą w sobie lekkość i przystępność z ogromną erudycję. W książce mowa o kinie Kieślowskiego, rzekomym zacofaniu Polaków, literaturze PRL-u, historii polskich elit czy o zmianach w wystroju wnętrz mieszkań Polaków na przestrzeni lat. Znajdują się w niej studia poświęcone Polkom szczególnie zasłużonym dla nauki i kultury: Marii Skłodowskiej-Curie, Marii Rodziewiczównie czy Marii Konopnickiej.

Refleksje nad polską tożsamością i jej fundamentami.

Autor patrzy na Ojczyznę poprzez pryzmat starożytnej filozofii i współczesnej kultury. Na publikację składają się felietony pisane na przestrzeni ostatnich dwóch lat dla tygodnika „wSieci”, a także wybrane eseje z „Teologii Politycznej” oraz wywiady, jakich Dariusz Karłowicz udzielił redakcjom „Plusa Minusa” oraz „Pressji”.

Rozważania o ideowych korzeniach polskiej wspólnoty, jej sensie i miejscu w Europie.

Książka składa się z sześciu esejów, z których każdy poświęcony jest innym postaciom i zjawiskom kluczowym z perspektywy rozwoju polskiej formy, nieistniejącej bez zakorzenienia w kulturze Południa i dziedzictwie romanitas.

Opowieść o rosyjskiej agresji, jej korzeniach oraz wpływie dawnych idei na współczesność.

Zrozumienie ideologicznych przyczyn rosyjskiej inwazji na Ukrainę oraz historycznego, mitologicznego i emocjonalnego podglebia, z której wynurzyła się na nowo upiorna maszyna rosyjskiego imperializmu – oto zadanie, które stawia przed sobą autor książki Koniec ruskiego miru? Piotr Skwieciński – dyplomata, publicysta i wieloletni korespondent w Moskwie. Dlaczego społeczeństwo rosyjskie popiera tę wojnę? Dlaczego nie robią na nim wrażenia zbrodnie dokonane w ich imieniu? Czy historycznych paraleli należy szukać w czasach Iwana Groźnego, carów-autokratów, epoce komunizmu – czy wszędzie naraz? Książka Skwiecińskiego pomaga przemyśleć te pytania, dostarczając przy tym wielu nieoczywistych obserwacji i wniosków z perspektywy człowieka, który poznał Rosję od podszewki.

Klasyki polskiej literatury jako fundamenty współczesnej polskości.

Autor podejmuje się odczytania na nowo dorobku najwybitniejszych polskich pisarzy XIX i XX wieku: Prusa, Sienkiewicza, Reymonta, Żeromskiego, Słonimskiego i Miłosza, a także refleksji nad pismami Romana Dmowskiego. Sięga zarówno po ich wielkie powieści, znane wszystkim ze szkoły: Lalkę, Quo Vadis czy Przedwiośnie, jak również dzieła dziś już nieco zapomniane, takie jak Wiry czy Bunt. Dlaczego warto sięgać ponownie do tych lektur?

Jak pisze we wstępie autor: Jeśli brakuje nam dzieł współczesnych, w których moglibyśmy się bez wahania rozpoznać, nie pozostaje nic innego, jak przemyśleć wszystko od nowa. Innymi słowy wyprawić się w przeszłość na poszukiwanie własnej tożsamości. I w tę właśnie podróż zaprasza nas w książce „Polska, wieczny romans” – fascynującej refleksji o źródłach debaty nad polską nowoczesnością.