Zbiór esejów o literaturze, sztuce i kulturze, pisany z pasją i na przekór przelotnym modom.

Znakomicie wykształcona autorka: pracownik naukowy i dziennikarka Polskiego Radia wraca do Homera, Safony, El Greca, nawiązuje do Mickiewicza. A także do twórców wybitnych, ale w Polsce mniej znanych, jak hiszpańska poetka sor Juana, rzeźbiarka La Roldana czy poeta i jezuita Gerard Manley Hopkins. Krew z mlekiem to również książka o polskości: o duchowej i estetycznej wrażliwości Polaków, ukształtowanej na styku europejskiej Północy i Południa.

NAKŁAD WYCZERPANY

.

Zbiór esejów autorstwa Jakuba Lubelskiego dotyczący poszukiwania sacrum w literaturze polskiej. Autor pisze o m. in.: Brzozowskim, Schulzu, Witkacym, Mackiewiczu, Bobkowskim, Tyrmandzie, Pilchu, Twardochu.

Barwna biografia Jadwigi Andegaweńskiej ujęta w formie eseju.

Autorka podejmuje temat tytułowej bohaterki, z kunsztem odtwarzając duchowe i intelektualne realia ówczesnej Europy oraz z fascynacją opisując krakowską metropolię. Jak przystało na twórczość eseistyczną nie unika wątku osobistego. Sugestywnie opisuje etap wczesnej młodości Jadwigi, związanej już z przeprowadzką do Krakowa, a także jej działalność na tronie piastowskim. Mierzy się z legendą przyszłej świętej, z literackimi ujęciami jej decyzji o odrzuceniu Wilhelma Habsburga i ślubie z Jagiełłą.

Eseje literacko-filozoficzne o współczesnej literaturze i jej duchowych poszukiwaniach.

Autor w ośmiu tekstach porusza temat nihilizmu reakcyjnego, tak bardzo różnego od nihilizmu niemieckiego czy rosyjskiego, wyrastającego z katolicyzmu, osadzonego w cywilizacji łacińskiej i pilnującego tradycji.

Naukowe i publicystyczne rozważania na temat podmiotowości politycznej.

Książka stanowi zbiór tekstów pisanych na przestrzeni kilku lat. Łączące je zagadnienie autor rozpatruje w odniesieniu do sytuacji, w jakiej Polska znalazła się po 1989 roku.

Autor z subtelnością i liryzmem, duchową głębią i powagą opisuje otaczający świat.

Jan Maciejewski zastanawia się nad powołaniem i przeznaczeniem człowieka, jego więzami z naturą, „danym” i „zadanym” dziedzictwem, historią kształtującą naszą tożsamość. W swych opowieściach odsłania metafizyczne wymiary egzystencji; pyta, czy współczesny człowiek, zrywając intymny, konkretny i cielesny związek swego życia z „gospodarzeniem”, z następstwem pór roku czy kalendarzem liturgicznym traci to, co najważniejsze: możność zbliżenia się do pojęcia Boga, odczucia Wolności, Ładu, sensu życia i śmierci. Wraz ze swymi przewodnikami i współpodróżnikami – od greckich i rzymskich klasyków po Maurice'a Maeterlincka i Terry'ego Hodgkinsona – bada Tajemnicę, „której nie da się [...] rozwikłać, ale chciałoby się do niej choć trochę zbliżyć”.

Przedstawienie dwóch zupełnie różnych idei mesjanistycznych - Cieszkowskiego i Bierdiajewa.

Autor książki pokazuje, że podczas gdy dla pierwszego z nich charakterystyczny był mesjanizm, który stawia sobie doczesne cele i jest pełen wiary w możliwość ich zrealizowania, to cele, które wyznacza Bierdiajew, transcendują rzeczywistość doczesną i w tym znaczeniu jego mesjanizm ma charakter eschatologiczny, wyczekuje końca i patrzy na historię z perspektywy jej transcendentnego kresu, nie zaś – wewnątrz światowego spełnienia. W zakończeniu książki Herbich stara się pokazać, że różnica między tymi dwoma stanowiskami znajduje swoje odzwierciedlenie także we współczesnych polskich debatach na temat rozumienia mesjanizmu.