Powieść Jana Sochonia to intrygująca mozaika ludzkich losów na tle polskich tragedii XX wieku – klęski września 1939 roku, okupacji niemieckiej i sowieckiej, gehenny zesłańców na nieludzkiej ziemi. Autor w sugestywnych obrazach przedstawia wojenną tułaczkę swoich bohaterów, cywilów oraz żołnierzy armii Andersa, który ich „wywiódł z domu niewoli”. Marzenie o wolnej Polsce przenika się tu z marzeniem o szczęśliwym życiu rodzinnym, o miłości spełnionej, nawet jeśli jest to miłość niemożliwa. Spisując rodzinną historię, Jan Sochoń kreśli jednocześnie zamaszysty fresk, w którym prywatne nieustannie spotyka się ze zbiorowym, a żywioł czystej liryki harmonijnie współgra z epickim oddechem. To, co uderza w tej prozie od pierwszych zdań, to czułość, którą pisarz obdarza swoich bohaterów i wyrozumiałość, z jaką patrzy na ich wybory. Wie bowiem, że życie zawsze jest potężniejsze niż nasze, najlepiej nawet uzasadnione, rachuby.

Jarosław Jakubowski

O książce w mediach:

Przeczytaj wywiad z autorem o powieści

Obejrzyj nagranie spotkania autorskiego, które odbyło się w siedzibie Teologii Politycznej

Przeczytaj recenzję autorstwa Piotra Wojciechowskiego opublikowaną w miesięczniku Nowe książki

O Autorze:

Jan Sochoń (ur. 1953) – ksiądz katolicki, emerytowany profesor zwyczajny na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej UKSW, filozof kultury, poeta, eseista, krytyk literacki, biograf i wydawca pism bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, a także innych gremiów naukowych. Stale współpracuje z „Nowymi Książkami”, „Toposem” i Polskim Radiem. Jego utwory przetłumaczono na język angielski, francuski, niemiecki, włoski, rosyjski, czeski, serbski, chorwacki, ukraiński. Ostatnio opublikował: Bezcielesny sens. Szkice z filozofii kultury (2021), tomy wierszy Krzew winny (2020), Nie pocieszaj się, tylko płacz (2022).