O książce napisali:

Autor nie epatuje nieszczęściem, wyważa oceny wobec ludzi i zjawisk, w zetknięciu z kłamliwą ideologią zajmuje pragmatyczną postawę. Jest świadomy podstępnej gry prowadzonej przez reżim Stalina w stosunku do polskich zesłańców, niemniej jednak przyłącza się do akcji agitacyjnej na rzecz sprowadzenia Polaków do ojczyzny. I wreszcie, czyni to w sposób tak niezwykle barwny, że opowieść zasługuje na ekranizację.

- ks. Andrzej Augustyński

O Autorze:

Władysław Augustyński ur. 3 marca 1924 roku w Wierzblanach koło Lwowa (obecnie Ukraina), syn Józefa i Ewy Augustyńskich. W nocy 9/10 lutego 1940 roku wywieziony wraz z rodziną przez Sowietów w głąb Rosji. Ponad cztery lata spędził na Syberii (Syktywkar, Republika Komi), z czego półtora roku w ciężkich łagrach. Podczas zsyłki stracił dwoje rodzeństwa: Teresę i Stanisława. W czerwcu 1944 został przewieziony do sowchozu w okolicy Woroneża, skąd powrócił w marcu 1946 roku, by osiedlić się w Kwiatkowicach koło Legnicy. Początkowo pracował jako pomocnik weterynarza podczas akcji szczepienia zwierząt. W 1950 roku rozpoczął własną działalność w branży budowlanej. Był radnym powiatowym, ławnikiem sądowym, prezesem koła PSL. W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Żonaty ze Stanisławą z domu Łesak, miał troje dzieci: Michała, Stanisława i Helenę. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką za zasługi dla budownictwa na Dolnym Śląsku. Zmarł 29 marca 2003 roku i został pochowany na cmentarzu w Kwiatkowicach.